Zinnur Tiryaki
Erzurum şairlerinden ilk duyduğum ve en beğendiğim isim Zinnur Tiryaki. Hakkında çok fazla bilgi bulunmuyor ancak sağdan soldan toplayabildiğim kadarıyla anlatmaya çalışacağım. Hem kendisini ilk tanıdığım şiirini, hem de en son bugün karşılaştığım son şiirini de paylaşmak istiyorum.
1954 yılında 28 mayıs’da Erzurumda doğup, tüm eğitimini Erzurum’da tamamlayan Zinnur Tiryaki, bir süre Atatürk Üniversitesinde memurluk yaptıktan sonra 1978 yılında Aşkale Lisesi Edebiyat öğretmenliğine atanmış. Sonraki yıl ise, 1979-1983 yılları arasında Erzurum Cumhuriyet Lisesine geçerek hem edebiyat öğretmenliği hem de Müdür yardımcılığı yapmış.
1983 yılından sonra, Cumhuriyet Akşam Lisesi’nin müdürü olup, akşam liseleri 1999 yılında kapatılana kadar burada görev yapmış. 1999’dan sonra ise ŞükrüPaşa İlköğretim Okulunda Türkçe öğretmenliği görevine geçmiş. Erzurum içerisinde hem mizahı hem edebi yönüyle iyi tanınan biri olarak sunucu ve oyunculuk da yaptı. Elliden fazla tiyatro oyununda oyuncu oldu. Ayrıca müzik ve spor’a da düşkünlüğü varmış.
Lise yıllarından itibaren şiir yazar Zinnur Tiryaki, farkını Erzurum şivesini şiirinde kullanarak ve mizah öğeleriyle ortaya koydu. Basın ve medyada kendisine yer buldu ve bazı şiirleri Hasan Ali Kasır’ın Erzurum Şiirleri Antolojisi kitabında yayınlandı.
Benim ilk şiiri olan “Seni ele sevirem ki”‘yi duymam 10-12 yaşlarıma denk geliyor. O şiir şöyle;
Seni ele sevirem ki
Diyecahsan niye? Bennam işde ele.
Seni görende yüregim bir hoş olir,
Yanir, yanir dutuşir.
Diyirsenki niye? İşde ele.
Ahşam olir,
davar,nahır mal gelir.
Sayiram sayiram biri eksik.
Birde dönirem sen yohsan.
Gine diyirsen ki niye? Ne bilim işde ele.
Sekide ekmek yiyirem.
Lavaşi, civili dürüm edirem.
Kıtliram boğozumda dügümlenir.
Sen ahlıma gelirsen gine
Diyirsen ki niye? İşde ele.
Anam örtüleri sarir.
Yataceyıh, mahcuplaniram.
O da gidirya külli beçare galiram.
Sahın deme niye? Bennam, işde ele.
Guşluğa doğri daliram.
Hayal gurmuş, rüyada görmüşem.
Sen bennensen.
Sevinmiş, sevinmiş, tergan içinde galmışam.
Birde uyaniram yasdığa sarılmışam.
Ama deme niye? Ne bilim işde ele.
Sabağınan horozlar ötir,
Gahiram.bir cigara yahiram
Tavuhlara, culuhlara yem verirem.
Tutduğumi öpirem.
Seni culuhlara bile benzedirem.
Diyecahsan niye? Ne bilim işde ele.
Babam beni gapiya goymir diyirsen.
Ey helt yiyirsen.
Ahşama geder goni gomşiyi gezirsen.
Ezen, bibin, emin gile gidirsen.
İsdesen, bene görünürsen.
Madem ele gapiya, cama hatta tırhıca çıh.
Yüzün görim görimde orda ölim.
Diyirsenki niye? Ne bilim işde ele.
Bu şiiri, çocukluğumdan beri çok sevdiğim ve bana aşkı hem çok ciddi hem de eğlenceli olarak öğreten birşeydi.
Bunca yıldan sonra bugün karşılaştığım şiiri ise ne olursa olsun, aşkın hala çok ciddi ve çok eğlenceli olabildiğini hatırlamamı sağladı.
Seni daha heç sevmirem.
Diyecahsan niye? Bennam işde ele.
Seni görende yılani torbada görirem.
Ölir, ölir, vallah ölirem.
Sen kendin ne sanirsan?
Heç aynaya bahir misan? Daha beni yahir misan?
Gab bezi sufatli, teşi bacahli, herif sesli, lepbik ayahli.
Seni daha heç ama heç sevmirem.
Diyecahsan niye? Bennam işde ele.
O hozan tilkisi baban beni heç begenmirmiş.
Sağa sola dolanir,deli oğlan diyirmiş.
Ey helt garışdırir, ey helt yiyirmiş.
Dıllo gardaşların lafi çoh aci.
Seni bene edirlermiş hep baci.
Senden bene ne yar olur ne baci.
İşde bu aci.
Seni daha heç sevmirem.
Diyecahsan niye? Bennam işde ele.
O anan varya, o cazi anan,
Birgün girecahdır senin de ganan.
Ezen gaçdi,bacın gaçti. Kimdi sebebi?
O cadaloz anandi tabi.
Ele bir sufati var, sanki rapata.
O’ni evinde ocağında değil,toprahlarda yata.
Umaram mevlamdan, gargışım duta.
Seni daha heç daha sevmirem.
Diyecahsan niye ? Bennam işde ele.
Vakit bulabildiğim bir zaman, Zinnur Tiryaki’nin ulaşabildiğim tüm şiirlerini bir github reposunda toparlayacağım.
Hayatınız neşeyle dolsun.