Yargı

Bir insan kendisini nasıl yargılar ki ? Nasıl kabullenir hatalarını ? Nasıl yok eder kendisini bir insan ? Doğru attım sandığı adımların hepsi boşa çıkınca nasıl bakar hayata insan ? Ne yana gider yön ? Deliliğe az mı kalmıştır, yoksa akla mı ? Düzelecek mi herşey ? Geçmez mi yoksa hiç birşey ? Farkına varmak ne demekti ?

Neden bu kadar sorguluyorum ?

En büyük sorunumu keşfetmiş olmanın verdiği rahatsızlık/huzur karışımı birşeyden dolayı sürekli devam eden bir baş ağrısına sahibim (belki de sadece saçlarımı uzattığımdan kaynaklıdır). Neden bu kadar düşünüyorum bile demek istemiyorum artık. Sadece yaşamak için ne yapmak gerekli ?

Hayır, hayır durun bir dakika. Her çözüm için neden önce soru gerekiyor. Bırakmak istiyorum ben bu soruları. Hiç birşey sormak yada hiç birşey kabullenmemek istiyorum. Sadece durgun su gibi berrak olmak istiyorum. Kalakalmak belki olduğum yerde. Yavaştan yaşlanmak istiyorum.Bu kadar heba etmeyeyim diyorum kendimi. Bilmiyorum…

Bunalımın bu raddesi ve ben hala doktor tedavisini reddediyorum içten içe. Amacım ne ?

Hayır olamaz bir soru daha. Kendime bile söz geçiremiyorum. Ne olacağım bilmiyorum.

Nasıl bitecek ömrüm merak da etmek istemiyorum. Sadece yaşamak, yaşamak istiyorum. Bunu bana öğretecek olan birisi yok biliyorum. Öğrenmek de istemiyorum. Hiç birşey istemiyorum. Saçmalamak da istemiyorum. Susmak istiyorum ölümüne, ölümü beklemek istiyorum.

Bir nebze huzur vermek istiyorum kendime.

“Anlamadın başkan, anlatıcam baştan, dün bugün olsa yeniden, hep annemi dinlesem, harama el sürmesem…”