Çünkü bazen insan

Terapik yazılarıma bir süre daha devam etmek durumundayım. Bireysel tedavi yöntemi uygulanmadığında yorucu geliyor herşey.

Terapisinin yanında bir de şu etkisini gözlemledim; 2007’den bu yana çeşitli domainlerde farklı farklı yazılar yazmışım. Teknik olanların yanında kişisel duygusal yazılarımı da inceledim geçenlerde. WebArchive sağolsun çoğuna ulaşabildim.

İlk sevgilimden ayrılışımdan, o günlerdeki düşünce yapılarıma kadar pek çok şey yazmışım. Bunları görmek kendimi iyi hissettirdi ve geriye doğru bakınca oluşan zaman çizgimi anlayabildim.

Çünkü bazen insan, düşüncelerini yoktan varolmuş sanıyor. Tavırlarını, alışkanlıklarını, karakterini nasıl kazandığını veya bazı huylarının çıkışının yeni olduğunu sanıyor. Bakınca eski yazılarıma, bugün bir anda aklıma gelen fikirlerin köklerine ulaştım. Bu benim diyebildim. Yürüdüğüm yol buymuş, bu noktadan başka bir yere çıkamazmış zaten bu yol.

İnanışım, anlayışım dedim hep bundanmış.

Yeni evimdeyim artık, öğrendim artık hatalarımdan her şeyi tek yapmam gerektiğini. Her dalım kırıldığında bir sonraki dala tutunmamayı.

Cadde üstü küçük bir yer, herşeyim artık tek kişilik. Misafir kabul etmez bir boyut, hele kalıcı misafir alimallah…

Bir çift terlik, iki shot bardağı, bir tabak, bir kupa. Tekli rakı bardağı bulamadım, mecburi altılıya düştüm. Su bardakları da üçlü geldi. Televizyonum var, klimam, yeni aldığım kitaplarım. Tabi ki bol ferhanlı.

İlk yemeğimi de söyledim, ancak beceremedim kapı otomatını açmayı. İkinci kattan inip aldım, şakalaştım acemice kuryeyle.

Küskün asansörlü bir bina bu da. Işıklı faciası sonrası tek utanan, tek küsen asansörler oldu burada.

Yeni bir yolda, bambaşka bir zaman çizgisinde bir başka ben olarak devam edeceğim belli artık, yıllardan beri süregelen bu yolda. Farkındayım da artık, asla yoldan çıkamadığımı, yolun manzarası değişse de hep aynı hatta olduğumun. Kesişen köşelerin de sonuna geldik artık, yalnız alt ve üst geçitlere gebe bir yol.

Bugün bir tarza da tutunmadım. Bilemiyorum Ferhangi olmayan bu salak günün sonrasını. Bildiğim tek şey ki geriye bakabilmek için bırakmalıyım bu kırıntıları.

Okulum başlıyor haftaya, bol bol alttan dersle giriyorum bu döneme.

Anlatmak istediğim pek çok şey var. Kime?